Joanna Koc

Pierwsza świadoma fascynacja aktorstwem rozpoczęła się w Salezjańskim gimnazjum mieszczącym się na ul. Wodnej w Łodzi. Vis a vis parku, do którego przylega Łódzka Szkoła Filmowa. Zagrała wtedy w przedstawieniu, w którym wcieliła się w rolę Diabła Z kolei pierwszą rolą, którą zagrała na profesjonalnej scenie Teatru im. Kazimierza Dejmka w Łodzi była rola Marii w muzycznym spektaklu „Pastorałka” Leona Schillera. Ten zabawny dysonans jest nieprzypadkowy, balansowanie pomiędzy sacrum a profanum, tym co charakterystyczne a „piękne” jest mianownikiem, którego stara się szukać w odgrywanych przez siebie rolach. Czas liceum to z kolei ulica Kopernika w Łodzi. XXI Liceum mieści się niemal „przez ścianę” z Teatrem Studyjnym PWSFTViT. Przypadek? To właśnie wyjątkowe spektakle dyplomowe studentów, które oglądała w ramach repertuaru jak i najpiękniejszego festiwalu świata „Festiwalu Szkół Teatralnych” sprawiły, że zakochała się teatrze i podziałały uzależniająco na młodą wrażliwość. W późniejszych latach będąc już studentką Wydziału Aktorskiego, spędzając godziny i niejednokrotnie noce w klimatycznym wnętrzu teatru słyszała szkolne dzwonki i gwar uczniów liceum, do którego niegdyś chodziła.
Na czwartym roku Studiów po raz pierwszy stanęła na wymarzonej scenie Teatru Studyjnego. Trafiłam na wspaniały skład reżyserski. Pierwszym dyplomem, który zrealizowałam była „Plastelina” Vasilija Sigariewa w reżyserii Małgorzaty Bogajewskiej. Zagrałam w nim Kobietę, która oszalała i rozpaczliwie poszukuje miłości. Jeśli chodzi o pracę na linii aktor-reżyser. Marzenie. Podobnie było z pracą nad kolejnymi dyplomami pt. „Zmierzch” Mariusza Grzegorzka oraz „Equus” w reżyserii Waldemara Zawodzińskiego. Trzy osobowości reżyserów, całkowicie oddanych swojej pracy, wiedzących w którą stronę zmierzają przy jednoczesnym słuchaniu aktora i byciu otwartym na jego propozycje. Bardzo wiele nauczyłam się w czasie pracy nad przedstawieniami dyplomowymi i nade wszystko podczas grania ich przed publicznością. Podobnie, zaraz po „szkole” stawiając pierwsze kroki na zawodowych scenach przekonałam się o tej oczywistej prawdzie, że najwięcej dowiadujemy się o aktorstwie….grając i regularnie uprawiając ten zawód. Ta ciągła nauka, trwa na szczęście nieprzerwanie do dziś. . Pierwszą rolą, którą zagrałam już jako etatowa aktorka zespołu Lubuskiego Teatru w Zielonej Górze była Kitty w spektaklu „Anna Karenina” w reżyserii Michała Kotańskiego. To rola, którą wymarzyła sobie od czasów studiów. Ziściło się to pragnienie na początku mojej zawodowej drogi, otrzymałam za nią nagrodę dyrektora za debiut w sezonie teatralnym 2011/2012. Traktując to jako dobrą wróżbę. Po tej pierwszej roli następowały kolejne ważne, każdy spektakl, każda praca niezależnie od tego czy grało się w nich pierwsze czy drugie skrzypce, czy dwór w otoczeniu króla jest nauką i doświadczeniem rozwijającym. Jest ich już kilkadziesiąt szczegółowy opis znajduje się w załączonym CV. Aktorka ma na swoim koncie również udział w wielu produkcjach telewizyjnych oraz w filmach krótkometrażowych , (m.in. „Drzewa umierają od korzeni” w reżyserii Franciszka Berbeki, zagrała również w Teatrze Telewizji w spektaklu pt. „Powołanie” w reżyserii Pawła Woldana.

Warto dodać, że aktorka otrzymała wiele indywidualnych nagród za swoją pracę, oraz brała udział w nagradzanych spektaklach. Są to:

2008 r. – Główna nagroda Jury na Festiwalu Vgik w Moskwie, za przedstawienie pt. „Piaskownica”, PWSFTViT
2010 r. – Grand Prix międzynarodowego festiwalu szkół teatralnych „Encounter” w Brnie, za przedstawienie pt. „Zmierzch”
2010 r. maj- Nagroda zespołowa Prezydenta Miasta Łodzi za spektakl „Plastelina”; na XXVII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi.

– Nagroda Dyrektora za udany debiut w sezonie teatralnym 2011/2013, Lubuski Teatr w Zielonej Górze. Debiut w spektaklu „Anna Karenina” w reż. Michała Kotańskiego
2013 – Dwukrotna Nagroda dziennikarzy dla najlepszej aktorki w sezonie 2012/2013 oraz 2016/2017, Lubuski Teatr w Zielonej Górze

2017 r. Nagroda Parlamentu Studenckiego dla Najpopularniejsza aktorki Lubuskiego Teatru

2016 r. Nagrody dla spektaklu „Gdy przyjdzie sen. Tragedia miłosna” w reżyserii Pawła i Katarzyny Wolaków na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu:
– Grand Prix- nagroda publiczności za najlepszy spektakl Festiwalu;
-Nagroda jury młodzieżowego- dla najlepszego spektaklu Festiwalu
– Druga nagroda Festiwalu- przyznawana przez Jury dla spektaklu „Gdy przyjdzie sen”.

2017 r. Nagroda Dziennikarzy dla najlepszego spektaklu Lubuskiego Teatru w sezonie 2016/2017 „Oświadczyny/Niedźwiedź”.
2022 r- „Leon 2022”, spektakl „Gusła” w reżyserii Grzegorza Brala najlepszym spektaklem ostatnich trzech sezonów według widzów oraz dziennikarzy.
Spektakl dostał się na prestiżowy Fringe Festival w Edynburgu.

Aktorka swoją pracę doktorską poświęciła kwestii edukacji młodych widzów i teatromanów. Stawiając tezę, iż inwestycja w młodego czytelnika, widza oraz słuchacza zaowocuje dojrzałymi odbiorcami kultury.
Owo przekonanie stosuje w praktyce i z niej właśnie się ono narodziło. Posiada wieloletnie doświadczenie w prowadzeniu warsztatów teatralnych i aktorskich różnych grup społecznych. Dzieci, młodzieży, dorosłych, studentów szkół aktorskich. Prowadzi również w języku angielskim warsztaty aktorskie „Shakespeare i management” dla liderów i managerów studiujących na największym amerykańskim uniwersytecie technologicznym MBA. Ma również doświadczenie w prowadzeniu zajęć aktorskich na dwóch wyższych uczelniach Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi oraz na Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi, na wydziale Musicalu. Jej dewia brzmi „otwierać”, ośmielać i dawać skrzydła”.

„Joanna Koc należy do aktorek nieustannie poszukujących nowych dróg, nowego języka interpretacji aktorskiej”

ten fragment rekomendacji przytoczył prof. Wiesław Komasa w recenzji jej pracy doktorskiej.
Owo stwierdzenie wciela w życie wraz z ogromną fascynacją najróżniejszymi technikami aktorskimi z których szczególnie upodobała sobie improwizację. Chętnie bierze udział w warsztatach (ich lista znajduje się w CV).

A nade wszystko stara się nie zapominać i wcielać w czyn słowa, które wypowiedział jej ukochany autor, Antoni Czechow:

„Chcesz pracować nad swoją sztuką, pracuj nad swoim życiem”